چکیده:

افزایش جمعیت و به تبع آن نیاز به غذای بیشتر انسان را بر آن داشته تا روز به روز با به کارگیری ابزار و ادوات قوی تر در طبیعت دستکاری بیشتری نموده و محصول بیشتری برداشت نماید0در اوایل قرن بیستم بشر به این نتیجه رسید که دستکاری های (خاک ورزی های) انجام شده پیشرفت زیاد از حد نموده و در اختیار بشریت رو به کاهش است0به همین لحاظ ضمن نیاز به تولید غذا به اندازه ی کافی سعی بر آن شد تا خاک ورزی ها به گونه ای هدایت شود تا ضمن ثبات تولید ، پایداری منابع نیز حفظ شود0پس از انجام تحقیقات ،آزمایشات و حصول تجربیات زیاد،خاک ورزی ها از سیستم مرسوم به سمت خاک ورزی ها کاهش یافته ،حداقل خاک ورزی و حتی بدون خاک ورزی هدایت شود0پس محققین خاک ورزی ها را به دو دسته خاک ورزی مرسوم و خاک ورزی حفاظتی تقسیم بندی کرده اند،که خاک ورزی های کاهش یافته حداقل و بدون خاک ورزی در حوضه ی خاک ورزی حفاظتی قرار می گیرند0در این نوع از خاک ورزی سعی بر کمترین عملیات تهیه بستر به همراه حفظ تمام یا بخشی از بقایای گیاهی کشت قبلی در زمین است0خاک ورزی حفاظتی مزایای زیادی را در پی دارد که تولید همراه با حفاظت از منابع حداقل کردن انرژی مصرفی ،استفاده از فرایندهای بیولوژیکی در خاک ،استفاده بهینه از آب و تغذیه بهینه برخی از این محاسن است0بقایای گیاهی که در خا ک ورزی مرسوم به آن توجهی نمی شود ،دارای ارزش ریالی قابل توجهی است که در خاک ورزی حفاظتی بخشی از آن به چرخه بازگشته و نیاز غذایی گیاه را تامین می کند و بخشی از آن نیز می تواند به عنوان علوفه جمع آوری گردد0البته اجرای این سیستم معایبی نیز دارد از قبیل نیاز به مدیریت خاص و ادوات جدید و افزایش مصرف علف کش ها و همچنین عدم قابلیت اجرا در برخی شرایط که به دلیل اهمیتی که حفظ منابع دارد باید در به حداقل رساندن این معایب تلاش نمود0