بغض میکند تای کاغذی که برای تو در قاب پشت دیوار پنهان میکنم...

این روزها پُرند از اندوهِ بی پایان قصه هایم ، افسانه هایی که شبها تنهایی ام را با من شریک بی خوابی اند.
تصور کن،........

من و آتش و جمعِ بیدار عاشقانی که دور تا دور این خرابه نشسته اند تا شروع کنم قصه ی پر درد عشقت را برای هزارمین بار...

من، تنها دیوانه ی این میخانه ی پر درد نیستم

بانو!
هزاران هزار مجنون بی لیلا در انتظارند تا کتاب کنم نامه هایی را که بی تو بودن اعظم ترین بخش آن است.

نگارین بت رعنایم!
بگذار در تب بی قراری هایت بسوزد جسمی که برایت هزار بیستون میشکافد و قلبی که برایت ، تیر می کشد.

آه بانو!...


چه قدر درگیر لحظه های عاشقی تو ام